AŞKIN SESSİZ YANKISI
"Aþk, sessiz bir yaradýr; giderken bile kalpte derin izler býrakýr."
Aþk acýsý, sokulgan bir kedi gibi,
Dokunduðum her þeyde izini býrakýr.
Kýrýk cam parçalarý dökülür içime,
Yara almamý bekler, sýzým sýzým kanatýr.
Bardaktan boþanýrcasýna yaðan yaðmur gibi,
Kavuþmak hayali dolanýr gözlerime.
Kadife teninde bir evlilik hikâyesi
Aný olur, düþ olur, gömülür dizlerime.
Ahþap evde çalan eski bir radyo sesi,
Bir aþk þarkýsý mýrýldanýr usulca.
Âlemde her þeyin sebebi aþktýr derken,
Yüreðimde fýrtýnalar kopartýr yargýsýzca.
Kalbimin sol yanýna yerleþmiþ o sancý
Aðýr aðýr iþler elyazmasýyla.
Kayýplara karýþtý her þey sen giderken,
Bütün acýsýna raðmen, sessiz bir vedayla.
Kaþlarým arasýna sýkýþan o kýrýþýk,
Erkenden inen akþamý griye boyar.
Köhne binada yankýlanýr unutulmuþ bir an;
Aþk gülünün kokusuyla odaya dolar.
Bu ölümlü dünyada zor þeyler: aþk, mutluluk.
Herkes âþýk olur, herkes bir gün yanar.
Zengin-fakir aþkýnýn acýmasýz adaleti
Aðýr bir iz býrakýr, usulca susar.
Hayal meyal geçerken gözlerden,
O ince ýþýk gül yanaklardan sýzar.
Gök delinmiþ, tufan kopmuþ sanki;
Terkedilmiþ âþýklardan bir ah sesi çýnlar.
Elimden kopan bir hayatýn ardýndan,
Dilimde hep ayný dize:
"Aþktýr, aþktýr âlemde her þeyin sebebi."
Geriye sessiz yankýsýnda bir iz býrakýr, her dem taze.
Halil Kumcu
14 Kasým 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.