ALDANDIM
"Gerçek sandýðým her sevda, bir gölgeye tutunduðum yanýlgýmdý."
Aldandým, seni nasýl da aradým,
Çok uzak yollara düþtüm, aldandým.
Daðlar, açma yaramý; periþaným.
Yalanlarýna inanýp, aldandým.
Gülüþünde saklýymýþ sonbaharým,
Bir kuru güle bel baðlayýp yandým.
Söz verip de ben mi sözümden caydým?
Ne kadar da gafilmiþim, aldandým.
Bazý bazý tutar kirpiklerim dem,
Deli tay gönlüme vurulur mu gem?
Aldandým bir sevdanýn düþüne hem,
Gölgeni gerçek aþk sanýp aldandým.
Kahkaha maskeydi, altýnda hüzün,
Adýný kalbime kazýdým, görün.
Nasýlsa sarýlýr yaralar bir gün;
Boþ yere kandým, boþ yere aldandým.
Aramýzda yollar, yabancý eller,
Talihsiz yazgýma gözyaþý ekler.
Benim gibi sevip sevilmeyenler,
Bir dokunuþ, bir bakýþa aldandým.
Avunmuyor gönül, kalan hep yanar,
Boðazýmda düðüm, zehir lokmalar.
Geceler bitmiyor, içimde sýzlar;
Ýmkânsýz aþka tutuldum, aldandým.
Valla ben seni çok, hem de çok sevdim,
Ben seni bebeðim, senden çok sevdim.
Senden diye sensizliði de sevdim,
Günahsýz bir aþkla sevdim, aldandým.
Bir vedayla sildiðin izin kaldý,
Her sözünde ayrý bir hüzün vardý.
Geçmeyen bu acý, zamaný sardý,
Bir umuda, bir hayale aldandým.
Yüreðine çok aðýr geldi omzum,
Ben kýrýk dökük bir sevdayla durdum.
Her adýmda sana doðru savruldum;
Bin tövbe, bin yemin bozdum, aldandým.
Önümde tütün kokan boþ sokaklar;
Vah ki vah diyorum, anlayan anlar.
Hiç sevmedim kimseyi senin kadar;
Ben yine yanýldým, yine aldandým.
Halil Kumcu
22 Ekim 2024 / Salý / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.