gök isyan

gök isyan

yutkunsam
içime dökülecek topladýklarým
gelip boðazýma duruyor
aðýz dolusu gök yýrtan isyan
daraldým yürümeye, yüzlere bakmaya
birer birer bakmaya daraldým.

karanlýk pençeliyor sineyi
sokaða çýkýyor gülün dikenin kokusu
çoðunun kirlenmiþ yürekleri
bakýþlarýnda ayný hýrs
ayný içe dönük yansýmalar
görmüyorlar
riyakâr nefreti asýlmýþ yüzümü
bu yaþam rüzgârýna kýzgýn gözlerimi
görmüyorlar
durduruyor aðzýmda dilimi bastýran týkaç.

yüzüme intihar þiddeti vuran
bu keþmekeþ bu depremler yaþatan
bunalýmlý sokaklarda yoksul ölü evleri
isyanlarý karadan da kara olan
savunmasýz gözlerin koynunda
biliyor musun kimsesiz çocuklar sus içinde.

ekmek alýnmaz bir irilikte bilinsin artýk
daralmýþ ceplerime inceldikçe incelmiþ ellerim
hüküm sarmýþ ipliðini düðümlemiþ körlüðe.

tutmak birinin elinden, omuzlamak ötekini
sevgiyle uzandýkça gözlerdeki korkuya
yüreðime düþen sancýyla gülüyorum
kimin hakký, bu þehirde birlikte yaþamak
çalan kol kola gezerken çaldýranla, kimin hakký?..

durdurmalý olanlarý, bir dað kanatlarýný açmalý
uçurmalý þarkýlarla türkülerle güvercinleri
birlikte yaþarken bir halkýn da onuru olmalý.

zeki kýrhan
aðýr sesler kitabýmda
sayfa: 22 de

Sosyal Medyada Paylaşın: