Ýlk önce sesimiz hiç çýkmýyordu,
Artýk çok uzaktan duyulur olduk!
Huylarý meçhuldü, pek sýkmýyordu;
Biz, göz göre, göre soyulur olduk…
Evvela, boþ laflarla uyutulduk biz!
Sonra boþ vaatlerle tüm yutulduk biz!
Oylarý verince, unutulduk biz;
Hep ahmak yerine koyulur olduk…
Halký Allah ile aldattýlar hep!
Ömer’e benzettik, aslýymýþ “Lehep!”
Milleti soymakmýþ, gerçekte sebep;
Kabak oyar gibi oyulur olduk…
Seçimden seçime gördüler bizi!
Bunlarmýþ insanýn esrarengizi!
Oylarý kapýnca kalmadý izi;
Seçimde adamdan sayýlýr olduk…
Yalaný sormayýn, bini bir para!
Laflarý hep bürüt, yoktu ki dara!
Onlarý koyunca tam iktidara;
Her gün keklenmeye bayýlýr olduk…
Yalancý millete baþ çoban oldu!
Deprem paralarý, otoban oldu!
Halk sürü, seçilen sayeban oldu;
Toptan koyun gibi yayýlýr olduk…
Kendini bulunmaz yapan kendisi!
Hakk’ý atýp nakde tapan kendisi!
Sanki yüzüklerin son efendisi;
Nihayet uykudan ayýlýr olduk…
Karaman-2024/10
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.