Gün, dizlerimde uyumakta þimdi..
Gecenin setriyle
ve dahi gözlerimin seyriyle
meftûnum Cân !
Zerrelerin suâl ile meþgûl olduðu demdir bugün .
Dolularýn boþa düþtüðü,
boþlarýn dolduðu gündür ..
Ve Cân !
Sükûtumun yýldönümünde,
yine harflerime oruç tuttururken dil/im,
aynalarýn aksiyle
susuyorum sana !
Sakýn ola düþme derdine derdimin !
Yegâne kandilimdir yaktýðýn gönül ..
Adýmý adýnla an/sana diyemem .. ki her seher ayyuka çýkan duâlara asarým kendimi
ve cümle hiçliði ..
De Cân !
Ýlmek ilmek
örülenin saðlamlýðýndan
þüphen mi var?
Þaþkýnlýðýn , korkun , ümitsizliðin mi var ?
Hýrçýnlýðýn bundan mýdýr ?
An , hýzlý adýmlarla
terketmekte bizi ..
Sen gibi ..
Gün , geceyi örtünmekte þimdi ,düþünceler cümleleri..
Satýrlara düþen harfler incinmesin diye susuyorum ..
Ve Cân !
Hay ’dan gelen
Hû’ya gider ..
/.
Nâz Revâ Nur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.