S’isli

kanatmadan
nasýl açýlýr bir yaranýn sargý bezi


en onulmaz yerimizden yaralanmýþ ve
kristal kadehler gibi çýt diye kýrýlmýþken
incitmeden
nasýl kaynar öfkenin kemikleri


þimdi aþk…
içinde in cin top oynayan perili bir köþk
ürkünç, netameli bir ürperti


tel çit çekilmiþ bahçesini diz boyu vahþi ot sarmýþ
kalýn tahtalar çivilenmiþ pencerelerine
bir zaman sýcacýk bir gülümseyiþle açýlan o ahþap iþlemeli kapýda
üzgün el sallayýþlar kalmýþ
boyasý kabuklaþmýþ duvarlarda lime lime hüzün
örümcek aðý kaplamýþ koridorlarda puslu anýlar kol geziyor


bir yüz görümlüðü görebilmek için
kahýrla çarpýp çýktýðým o kapýlarý yine týklatsam
bir yaranýn kabuðuna dokunur gibi
dokunsam anýlarýn sepya tenine
acýr mý o naftalin kokulu duygular


o s’isli zamanýn eþiðine usulca bir adým atýp
ellerimin en mahcup yaný ile okþasam lepiska saçlý anýlarý
ürker mi o ertelenmiþ hisler
aðlar mý týrabzanlarda unuttuðum parmak izleri


ya da…
geldiðim gibi
sessizce geri gitsem
gýcýrdar mý verandanýn merdivenleri







Sosyal Medyada Paylaşın: