Gidememekten korkuyorsun,
Çakýlýp kalmaktan orda…
Ýz býrakmaktan,
O izlerde kuyular açmaktan,
Kuyunu kazmaktan kendi elinle…
“Ama ya o sýcak þeyler..?!” diyorlar sana;
“Hani þu ýsýtan, güneþe benzer,
Gülümseyen þeyler…
Bir çocuk mesela...
‘Anne’ diyen sana,
Yumuþacýk sesiyle
Okþayan o kelimeyi usul usul;
Güzel, ýlýk bir þeye döndüren…
Ya da ateþler saçan gözleriyle
Bir adam sevgiye dair þeyler söyleyen,
Sasýk tadýndan kurtaran hayatý,
Leziz bir yemeðe benzeten…
Onlarsýz ne yapacaksýn
O yapayalnýz gittiðin yolda?!”
“Ama çok tekrarlýyorlar kendilerini” diyorsun,
“O sýcak þeyler…
Çok tekrarlanan her þey gibi
Ýçleri boþalýyor onlarýn da,
Sasýklaþýyorlar.”
Çayý demler gibi usul usul,
Ýzin vermiyorsun duygularýnýn demlenmesine…
Çok derinleþip kuyuya dönmelerinden korkuyorsun,
O kuyuya düþmekten,
Çakýlýp kalmaktan orda…
…Ve ardýna bakmadan kaçýyorsun ordan
Ýçindeki kuyunun en derinlerine…
Çýkmaya çalýþýyorsun çaresizce,
Çakýlýp kalýyorsun!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.