sonbahar

Söyliyemedim sana gönlümde tutuklandý menekþeler
Söyliyemedim denizlere kan damladý ellerimden
Bir segah þarkýydý mehtapta dinlediðim
Dudaklarýmda ýsýrgan tadý acýlar mevsim sonbahar

Görmeyen ama gözlerin anlatamadýðý çiçeklerim
Aynalarda ihanet eden martýlarýn kirli kanatlarý
Puslu lambalarýn ýþýðýnda duyulmayan çýðlýklarým
Söyliyemedim, baharý bekle diyemedim mevsim sonbahar

Çalýntý kederler doldurdum heybeme
Her sabah denizleri koydum gözlerime senin yerine
Kalbim har içinde yanarken sana söyliyemedim
Güneþim soldu, heryer zindan sana gelemedim mevsim sonbahar

Menekþelerin rahminde soldu umutlar
Adýmlarým çoðaldýkça sen azalýyorsun sensiz kalýyorum
Þiirlerin ardamarýna bastýðýmý hatirlayip aðlýyorum
Ýçimde kýyamet koptu kopacak yine kýþ bastýrdý, mevsim sonbahar
KATYA
18.9.2024
Sosyal Medyada Paylaşın: