KIRGINIM

"Yürekte biriken kýrgýnlýklar, zamanla insanýn en derin yalnýzlýðý olur."

Sensiz akan bir ýrmaðým geceden,
Dönüþü olmayan yola kýrgýným.
Aðýr geliyor mutluluk öteden,
Araya giren yýllara kýrgýným.

Zaten iyi deðilim çok zamandýr,
Kalbim buz gibi üþüyor çoktandýr.
Kafam bozuk, darmadaðýn aylardýr,
Bir gülü tutmayan ele kýrgýným.

Ellilerimin tam yarýsýndayým,
Her bir þeyde geç kalmýþlýða taktým.
Köpek gibi yalnýz ýslanmaktayým,
Her þeye, herkese hayli kýrgýným.

Üstelik þimdi sensiz, kimsesizim;
Gurbet elde yorgun ve biçareyim.
Bir dilenci gibi sevgi dilendim,
"Bekleme, git," diyen dile kýrgýným.

Git dersen dünyayý yakar giderim,
Selamý sabahý keser giderim.
Kurþunu kafama sýkar giderim,
Dokunduðun her kimseye kýrgýným.

Nar gibi dört bir köþeye saçýldým,
Soldu, bir bir kurudu yapraklarým.
Solumda seni hâlâ yaþattýðým,
Dönüp duran dünyaya çok kýrgýným.

Harf harf üzerime oturdu aþkýn,
Ciðerime kurþun yarasý saldýn.
Yâr, hayallerimi yarým býraktýn,
Birden aklýma gelmene kýrgýným.

Ýnfaz bekleyen ölü sandýk gibi,
Aþkýndan zayi olmuþ ömür gibi,
Hasretinden felç inmiþ beden gibi,
O gibiye kandýðýma kýrgýným.

Kalbimdesin zaten, elimde deðil,
Hiç kimse aþkýndan öte can deðil.
Ben senden vazgeçtim, sevmekten deðil,
Aðlayan gözyaþlarýma kýrgýným.

Kumcunun bir parça huzur kattýðý,
Söylemek için hayli çýrpýndýðý,
Bir "seviyorum"u sýðdýramadýðý
Papatya yapraklarýna kýrgýným.

Halil Kumcu
3 Eylül 2024 / Salý / Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: