Y(C)ÜCELERİN ORMANI

gazelini fýrtýna biçmiþ gibi
dökül’enlerin toplama kampý ruhum
kaç gidiþ kaç dönüþ sýðdý yolculuklarýma
kaç avuç gözyaþý etti her veda
kaç kokulu sarýlýþ
hangi kavuþmada daha çok g’öldü
gözlerimin kahvesi
boynundan öpüþüm
saçlarýmda gezerken dudaklarýn
kaç tablonun konuðuyduk
eylülün kýsýk bakýþlarý arasýnda




duydum rüzgarýn kendiyle kavgasýný
yaðmurun suratýma tükürdüðü tokatlarý
ezgisini yitirmiþ notalarýn telaþýný
sessiz olun lütfen
cümle mahlukatým uyuyor
yazan tabelasýyla usumda yeþeren doðayý


oysa düþlemekteyim
damdan düþer gibi düþmeyi mesela
ya da bir tren istasyonunda
soðuktan donmak üzereyken uzatýlan
bir bardak çayý
kimbilir belki de ilkbaharda açan
ilk çiçeði bulmayý
y(c)ücelerin ormanýnda


ve ben biliyordum uluorta sevilmeyeceðini sevimsiz ruhlarýn aðýz kokusunda boðulurcasýna



Ýri göðüsleriyle taarruza geçmiþ gecenin
nihavendine karýþmýþ yýlký sessizliðidir
gitmeler
bu vakit
gözlerime sinmiþ
zülüflerinden coþan
nil’in altýn hýzmasýdýr

belimin sen sarýlmalarýna
beyaz bayrak çektiði
kavgalarýn kara yüzü deðildi
tadýnda
kara üzüm


oysa avuç içlerim toprak kokar hala
içine damla damla düþmüþ umut
yüzyýllýk öfke nöbetindedir koca çýnar
yaðmur yaðmasa da olur diyor
bulutlarýn körpe elleri

....
Sosyal Medyada Paylaşın: