-ve yedi gök altý iklim suyla kazýnmýþ toprak suretinde-
bir ismin esaretinde þimdi düþler -ki her andýðýnda beynine intihar gibi çakýlýr- yolsuz,yolun-muþ bir menzildir sabah çok uzak çok uzak bir ihtimal gibi anlatýlýr...
çünkü her geceyi katleden bir seher vaktidir bilirsin esmer bakýþlarýna sürüp elayý yenilmiþ ordular gibi kendine çekilirsin...
kanatýlmýþ bir yaradýr þimdi hüzün ve kan uykusu gözler,kan atýlmýþ yüzün anlaþmasý gibidir ömürle ölümün kýzgýn ve delirmiþ gibi dönen dünyada
hayat dediðin yaþlý bir masaldýr aslýnda yeni yetme sonlar uydurdur kendine...
esmerdir uykusu kaçmýþ gece ve yangýndýr, amansýz bir yanýlgýdýr gözleri bir denizi bir denize düþürür gibi ve bir düþe mahkum eder gibi gündüzleri...
çünkü her geceyi katleden bir seher vaktidir bilirsin toplayýp denizlerini kurumuþ nehirler gibi kendine çekilirsin...
sen miydin gece miydi esmerliðiyle hüznümü örten...? sen miydin gece miydi beni bir seher vakti gözlerine öldürten...?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özhan Hakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.