Hadi savur; Sürgün et beni ecelsiz bir yazgýya. Al ruhumu bedenimden! Çek üstüne… Baðrýna dökülen ben olayým. Kurut bütün yanlarýmý ! Hazaným sen ol bu kez. Kýr hadi prangalarýmý, Kurtar beni bu yeknesak tutsaklýðýmdan, Müebbedin ben olayým… Telaþlý bir mevsim gibi, Geçme yüreðimin üstünden, Sürme beni dilsizliðime. Hem anýlar da küser, Bu avare kimsesizliðime… Bakma sen zamanýn geçtiðine, Dokun ruhuma… Yazdan kalan, Sýcak serseriliðim saklýdýr… Sen bilmezsin! Okurken, içinin sýzladýðý bir þiiri olmalý insanýn. Söylerken, yüreðinin göðe sýðmadýðý bir þarkýsý… Ya da, Entarisine bakarak düþler kuracaðý, Bir mevsimi olmalý insanýn. Eylül gibi… Eylül dediysem. Gölgesinde hüzünlendiðim, Renginde asýldýðým Eylül.
04.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.