Penaber

Sessiz dizelerle aðýrlýyor artýk ölüm,
Eli kalbinde yalnýzlarý.
Bir mýsra kadar uzaklar hayata,
Bir tomurcuk gibi büyüyorlar boþlukta.
Kim tutabilir ki yakasýndan ecelin?
Söyleyin!
Kim tutuklusu deðildir ki kaderin?
Sen!
Ey bezm-i elest’ten gelen,
Yurdun toprak deðilse, neresi?
Anýlar bitti,
Kan tutan sevgiler bitti,
Türküler bitti,
Sabýr bitti..
Ey rahimden gelip rahmaný anlamayan!
Ölüm yalnýzlýðýn saksýsýnda yetiþiyor.
Yurdun toprak deðilse, neresi?

Þimdi iki satýrlýk cümlelerden daha uzun cümleler kurdurmuyor hayat,
Yine zamana yeniliyor insan.
Serzeniþ deðil bu,
Sitem hiç deðil.
Ötesi,
Çok ötesi…
Dünya sürgününde hasret yüklü yolcularýn izleri bunlar.
Okuyun hadi yüzdeki çizgileri.
Gözyaþlarýyla tamir etti kalplerini,
Kalpleri iki dünya hecesi...
Penceredeki bir çiçek kadar uzaklardý topraða...

Ey satýr aralarýna bir ömür sýðdýran!
Yurdun toprak deðilse, neresi?
Bak iþte…
Bir sayfa daha eksildi ömründen.
Sýrrýný çözemediðin bir gece daha.
Yaþadýn,
Hayattan bir þeyler umarak...
Ve bir büyük boþlukta yaþadýn yaralarýný sararak.
Ölmek bütün gitmelerin anasýdýr ya hani,
Evet,
Penaber gibi ölmek için yaþadýn.









11.05.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: