Yürek Yorgunu
Yorgun aksimi izliyorum gecenin kucaðýnda,
Kalbimde Eylül’den kalma paslý bir uçurum.
Küfleniyor bir yaným,
Bir yaným usul usul seðiriyor boþlukta.
Baðýþla bendeki bu yorgunluðu;
Bir kalbi yamarken yoruldum.
Ýnce bir hünerdi oysa bu yorgunlukla yaþamak.
Bir katreyim sanki kucaðýnda inciten karanlýðýn,
Nereye sýðýnsam,
Bir maðlubiyet yeþeriyor saçlarýmýn akýnda.
Kalbimin evinde yeniliyorum sana,
Evet;
Maðlubiyetlerin en kutlususun sen.
Sana yeniliyorum,
Ve her yürek savaþýmda ilk kendimi gömüyorum gecenin ölü topraðýna.
Sahi nedir beni bu maðlubiyete sürükleyen?
Yol mu,
Yazgý mý,
Sen mi,
Adýný anmak istemiyorum!
Kalbimde göðsümü yaran bir kalp aðrýsý,
Ve bir gök dolusu avutulmuþluk.
Ah kalbimin susuz çiçeði!
Eli kalbinde gözü yaþlý bir yorgunum kapýnda.
Bu çaða denk gelmenin verdiði yükü sýrtlýyorum.
Yoruldum.
Yoruldum bütün gözyaþlarýný gözlerimde taþýmaktan...
Bir içlenme yeriydi Külbe-i Ahzan;
H/içlendim…
Ýçimde eteðini toplamýþ bir yalnýzlýkla h/içlendim.
Döne döne sabaha ulaþtý þimdi ruhum.
Bir gürültülü yaþamak baþladý buðulu penceremde.
Seni sabaha,
Sabahý bana,
Beni þafaða koyan.
Kimseler sýðmýyor artýk kendine ve kentine,
Bir gönül pazarý ki;
Yaþýyoruz iþte kendi gölgemize yaslanarak.
Evet, bir yorgunluk yurdudur insan,
Dünü ve yarýný olmayan.
Yoruldum…
Ýçimde bir yangýn sonbahardan sýyrýlmýþ,
Bir tutam Eylül,
Ve bir de sen…
Sana Geliyorum bir bayram akþamý telaþýnda.
Ah kalbimin susuz çiçeði;
Biz ki gecenin ve yalnýzlýðýn yarým uyaklarýyýz seninle,
Yorgunluk bizim yazgýmýz.
Ne sularý yaktým gönlümün saksýsýnda.
Üstüme örttüðüm yorgan senin ellerindi, hatýrlýyorum…
Baðýþla!
Ýçimde bir yangýn sonbahardan sýyrýlmýþ,
Bir tutam Eylül,
Ve bir de sen…
Sana geliyorum.
Tut ellerimden.
Tut…
12.09.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.