Kutsal...

O bahar hiç gelmeyecek
Ne bir yýlký at telaþý bozkýrda
Ne saçýna takýlý bir çiçek...

(Yoruldum yokluðuna)

Ki çok geç kaldým gitmeye
Teninden, terinden, gözlerinden...
Üstüme kýþ yaðar ruhumda zemheri
Yudum yudum içerim sensizliðin zehirinden...

Sorsan, bildin mi?
Hangi alýn terinde saklýdýr teselli
Kimdir sofrasýnda açlýðýný bölüþen bir çocuðun
Kim düþürür elinden
Celladýn avcunda tuttuðu kýyameti?

Þimdi dualar sahipsiz
Ýnfazlar yargýsýz, secdeler arsýz...
Ve aþksýz bütün sevdalar gülüm
Yara bere olmuþ hayat, yaþayan; yar’sýz...

Gitmeli buralardan
Bu kinden, kavgadan, kandan
Kýrýp dümeni sýð sularýndan öfkenin
Yelken açmalý kendi hiçliðine insan...

Bir; senim var
Þehirsiz, parksýz, sokaksýz
Bir; senim var iþte
Çaysýz, þekersiz, Üsküdar’sýz...

Koca bir iþgalin ortasýnda
Kuyusu kazýlýrken öz yurdun
(Hatýrla! Ülkem derken nasýl mutlu olurdun)
Bir; senim var...

Çok... Derin... Hatýrasýz...

Duyarsan,
Bir fýsýltý gelir de kulaðýna
Cennet vadeden þeytaný
Ýnanma...

Duyarsan,
Seslenir de sýrtýndan birileri
Ýþte! Bu’dur çokluðun tek doðru þehadeti!
Ýnanma...

Duyarsan,
Kutsal! diye bir ses
"öfkeyi kutsa" diyen bir nefes
Ýnanma...

Bir çocuðun gülüþünden
Daha sevimli deðil Tanrý’ya
Ne Mekke, ne Roma, ne Kudüs!...

Beni sen anlarsýn;
Bilirsin sýzýmdan düþeni
Sýrtýmdan vurup ruhumu deþeni
Ne soysuz yaþanýyor bu dünya, ne kahpesiz!

Yine de yýlmadým iþte
Bildim ki yarýnýmda hep acýn vardý
Umudun önünde kurulmuþ daraðacýn vardý
Ne yola geldim, ne yolumdan döndüm
Ýflah olmadým sensiz!

(Susarak dinle beni, yarým kalmýþ sözüm var...
Bir gün, o gün olursa eðer... Bil ki sevdam mahþerde...Ruhumda saklý o karar...)


-Seyyah-
















Sosyal Medyada Paylaşın: