ÖLMEDEN ÖLMEK
ÖLMEDEN ÖLMEK
Þu dünyada ‘ölmeden’ ölmeli kiþi,
Çünkü nefsin kul ile kavgadýr iþi.
Farz ý mahal bir evde, bir nefis diri,
Diyelim ki ‘ölmemiþ’ ölmeden biri.
Dönüþürse tartýþma, söz ile cenge,
Ýki nefis de hançer, vurur ahenge.
Dinle artýk üç saat; “dedin, dedim ki”
Nefsi ile bir nefsi, alt eden kim ki?
Lâkin bir eþ durursa, cevap vermeden,
Ölmüþ kiþi gibidir, henüz ölmeden.
Susan her eþ yanýnda bir melek bulur,
Meleðin eþliðinde, yuva kurtulur.
Nice kutlu yuvada, bir seçimdir bu,
Eþi eþe sevdiren, hoþ geçimdir bu.
Bir de ‘ölse’ ölmeden, iki eþ birden,
Farký kalmaz yuvanýn, bayram yerinden.
Eþler âþkýn tadýný, tadar o anda,
Rabb’im bundan razýdýr iki cihanda.
O yuvanýn üstüne rahmet serilir,
Ýki eþe cennette bir köþk verilir.
Ey Allah’ým huzur ver, sen hanemize,
Ölmeden ölmeyi de nasip et bize.
YAÞAR ÖZKAN
11.11.2020
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.