Azelya
Öyle gözün süzüp de durma benim karþýmda
Gülüþlerin baþýmý döndürüyor Azelya
Sanki sesin duyulur yedi göðün arþ’ýnda
Derman olup sýzýmý dindiriyor Azelya.
Unutamam seninle fasýl geçen sazlarý
Ýþve ile edalý, nefes kesen nazlarý
Iþýk saçan gözlerin gökteki yýldýzlarý
Karanlýða inada söndürüyor Azelya.
Aþk’a giden bu yolda benim en son duraðým
Isýtsýn benliðini od da yanan çerað’ým
Kuþ gibi çýrpýnýyor kafesteki yüreðim
Tel tel olmuþ zülüfler öldürüyor Azelya.
Býrak geçmiþi yerme dursun dikenli sözün
Canýn asla yanmasýn sarmasýn kara hüzün
Bir damla yaþ dökmesin siliver maral gözün
Damla damla eriyip solduruyor Azelya.
Rüzgârlar kokun verir gecenin tam üç’ünde
Kelebek rengi almýþ papatyalar saçýnda
Muhabbetin dem vurur pembe hayâl içinde
Bu hoþ seda gönlümü dolduruyor Azelya.
Kanatlanýr bu sevda verir yele derdini
Hangi civan yýldýrýr aþk yolunun merdini
Ahir-i ömür bildin "Dilsiz Kalem" Yurdunu
Son deminde kaderim güldürüyor Azelya.
Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Çerað : kandil, lamba
Civan : yiðit
Ahir-i ömür : ömrün son bölümü
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.