"ANLAYABİLSELER IŞIĞIN YOKLUĞUMA İMTİHANI"...

Yokluðum...

Kimsesiz bir kafesin içerisinde þehrin!

Beni duymaz görenler.
Gelenler bakmaz kaçarcasýna!
Ellerinde mürekkepli yazmalar
Olmuyorsa talih insanoðluna,
Sözler kuytu yollarýnda yoksa,
Ölmeye çok fazladýr yakýnsa
Yakýnlarýnda yaklaþýr kökleriyle çiçekler

Suyu hissetmek sanýrlar!

Ellerimle yokluðumu aradýðým yýllar,
Düþ denilen koca kafes,
Sisler ayaklarý altýndan baðlanmýþlar.
Sevgisiz kalmýþsa bir yazar,
Oturduðu sandalyenin aðýrlýðýný taþýyamýyor
koca bir hayattýr ülküsünden...
Yanan tozlar,
Yapraðý duymaya az kalmýþ
Bir rüzgar!

Duyan var mýdýr?

Yokluðumu anlýyorlar mý?

Çetin bir mücadelenin
Düþeceðim bir nefestir býraktýðý

Yokluðum hüzün varlýðý!

Sonu eksilir gün ýþýðýnýn son anlarý


Yoklukla,

Ümitle tutuþur bir gölgenin býraktýðý...

5/05/2024
Saat:16.00
Yazan : YILMAZ SÜSLÜ (KÝTAP SONRASI YENÝ DÖNEM SERBEST TEKNÝK ÞÝÝR YARATIMLARIMDAN KENDÝME AÝT BÝR YAZIMIM)


Sosyal Medyada Paylaşın: