DOĞU TÜRKİSTAN

DOÐU TÜRKÝSTAN

Bakýþlarý delip yaktý,
Acýlarý yordu beni.
Biliyorum tutacaktý,
Rüyadaki ellerimi.

Yalnýzlýðý bahtý sanki,
Dudak büktü gonca gülüm.
Kimsesizlik lâhdi sanki,
Ata yurda çöktü ölüm!

O ölürken Türkistan’da,
Ben burada çok ýraðým.
Kan kusarken her gün kanda,
Çaresizlik son duraðým.

Þu bedenim yardan düþüp,
Dibe çarpsa akmaz kaným.
Bir zillet ki dârdan öte,
Can çekiþsem, çýkmaz caným.

Hayat sanki haram bana,
Yokuþlara sardý düzüm.
Yazlar bile kýþtan yana,
Baharlarý kovar güzüm.

Kederlerim uyutmuyor,
Gündüz dahi durmaz sancým.
El ermiyor, kol tutmuyor,
Hançer gibi bu utancým.

Kalpte acý duymuyorsam,
Gök girerek kýzýl çýksýn!
Soydaþýmý kýranlarý,
Yüce Mevla yere yýksýn!

YAÞAR ÖZKAN
03.07.2020
Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın:

Türk doğan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GURBETTE EN SON BESTE (Annemin ardından) GÖNÜL TELİ GENÇLİĞİM ANNEMİN ARDINDAN ÇOCUKLUĞUM YUNUS EMRE'NİN ARDINDAN KADER DEMİŞSİN ÖYLE BİR KALP Kİ GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ