KANLI NOEL
KANLI NOEL
Kýsým kýsým ayrýlýr “Ýnsanlýk” ailesi,
Bunlardan bazýlarý; mazlumun gailesi.
Yüce Rabbim onlara, asla fýrsat vermesin,
Bunlar insansa eðer, bana “insan” denmesin!
Þimdi anlatacaðým, sadece bir tanesi,
Günahsýz insanlarýn kanla doldu hanesi!
Binbaþý Nihat Ýlhan, Kýbrýs’ta görevliydi,
Mürüvvet haným ile, yedi yýllýk evliydi.
Çocuklarý küçüktü, hayatýn baþýndaydý,
Murat altý, Kutsi dört, Hakan bir yaþýndaydý.
Görev yeri Lefkoþa, Kýbrýs Türk Alayý’ydý,
Türk’e vatan kutsaldý, sanki bir balayýydý.
Akþamleyin gönülde, hasret Anadolu’ydu,
Yavru vatan Kýbrýs’ým, kuduz Rum’la doluydu!
Bin dokuzyüz altmýþüç, 24 Aralýktý,
Kýþ olmasýna raðmen, o gün hava ýlýktý.
Rum caniler kýtâlin vaktini kolluyordu,
En uygun zaman için, gözcüler yolluyordu!
Tabip Binbaþý Nihat, sabah gitti evinden,
Haber alan Rum’lar da, hemen çýktý ininden.
Soysuz ýrkýn piçleri, mahalleyi sardýlar,
Binbaþýnýn evinin kapýsýný kýrdýlar!
Mürüvvet haným sordu; “Bu gürültüler niye?”
Saklandýlar küvete, bir tedbir olsun diye!
Kollarýyla sakladý üç sâbi yavrusunu,
Fakat durduramadý, sâlibin ordusunu!
Yüzlerce mermi geldi, duvarlar, tavan kandý,
Aþaðýlýk katiller, o gün vahþete kandý!
Binbaþýnýn göz nuru, yavrularý þehitti,
Bu kahpe katliama, kanlý küvet þahitti!
Sýrtlan ruhlu katiller, aslýna rücû etti,
Gökler ve yer titredi, feryat ayet ayetti!
Tabip Binbaþý baba, görevindeydi o an,
Haber verdiklerinde, baþýna göçtü cihan,
Hemen vardýlar eve, zulüm iç yakýyordu,
Bîçare þehidlerden hâlâ kan akýyordu!
Yanlýþ mý görüyordu, yaþanan rüya mýydý?
Eþine, kuzusuna yapýlan revâ mýydý?
Bakmaya kýyamazdý, üç fidaný kýrdýlar,
Mürüvvet’i çok görüp, ondan da ayýrdýlar!
Nasýl bir yaratýktý, nerden gelmiþti bunlar?
Alçaðýn alçaðýydý, kahpe dölüydü Rum’lar!
Bir babayý canlýyken, ateþlere attýlar,
Cennet Yavru Vatan’da, cehennem yaþattýlar!
Güneþ ve ay sönmüþtü, yýldýzlarý gitmiþti,
Korkak kancýklar onu, dâra mahkûm etmiþti!
Bunlar insan olamaz! Söyleyin bu hangi din?
Haçlýlar ölmedi mi, söyle ey Selahaddin!
Türk’ün dostu Türk’tür ki, Ýslâm sa yüce dini,
Kýyamet kopsa dâhi, bitmez haçlýnýn kini!
Neredesin Ýnsanlýk? Küvette sen mi öldün!
Gizlenme ehli küfür! Onlarý sen öldürdün!
Ne Ermeni, ne de Rum, küfür tek bir millettir,
Bunlara “Dostum “ demek, Türklüðe ihanettir!
“Kardeþlik” masalýný artýk býrakýn yeter!
Bu kadar da aymazlýk, gönle ölümden beter!
“Kardeþlik” safsatasý, aldatmaya dönüktür,
Gayri müslime göre; en iyi; “Ölü Türk’tür”
Ey bahtsýz Türk Subayý! Sen cennete layýksýn,
Adýmýz Ýntikâmdýr, Gök girsin, kýzýl çýksýn!
YAÞAR ÖZKAN
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.