ŞEHİDİN AYŞESİ
ÞEHÝDÝN AYÞE’SÝ
I
Gördes’i kucaklarken sevgi yüklü bulutlar,
Gönülleri sarmýþtý masumane umutlar.
Efe yürekli Ali, henüz on beþ yaþýnda,
Ayþe’sini beklerdi akþam çeþme baþýnda.
Âþýklarýn evleri, yan yanaydý giriþte,
Ýkisi de tarlada yardýmcýydý her iþte.
Ali yýllardan beri, Ayþe’yi, seviyordu,
Bu sevdayý gökteki kuþlar da biliyordu.
Ayþe de Ali için, hayatýný verirdi,
Onu üzgün görürse bir mum gibi erirdi.
Ayþe’nin babasýnýn, çoktu baðý, bahçesi,
Ali’nin kalbineyse nakþolmuþtu Ayþe’si.
Yaþý yirmiydi artýk, askere gidecekti,
Ayþe ’siz geçen günler, ne zaman bitecekti?
Aileler onlarý önceden sözlemiþti,
Taraflar düðün için, dönüþte “söz “demiþti.
Ertesi gün bütün köy, davullarla inledi,
Tekbirlerin sesini, dað taþ susup dinledi.
Bu sevincin içinde, buruk bir hüzün vardý,
Annesi evladýný, sanki son defa sardý.
Vatan görevi kutsal, buna sözleri yoktu,
Lakin Güney Doðu’da, Ermeni kahpe çoktu.
Ayþe kazak örmüþtü askerde giysin diye,
Gitmeden Ali’sine götürmüþtü hediye.
Kendi eliyle verdi, yeþil bohça içinde,
Nedense keder vardý, dünden beri içinde.
Yeþil cennet rengiydi, içine mi doðmuþtu?
Geceler onu tutup sehere dek boðmuþtu.
Ali’si söylemiþti, Þýrnak’tý görev yeri,
Ucunda ölüm olsa, giderdi Türk Askeri…
II
Bir Nisan akþamýydý, yine yoktu neþesi,
Çok yakýndan gelmiþti, boðuk bir motor sesi.
Acý bir feryat duydu, Ali’lerin evinden,
Ali’nin annesiydi, inliyordu derinden.
Dýþarý koþamayýp kapýda büzülmüþtü,
Ayþe’nin de o anda gözyaþý çözülmüþtü.
Ayþe için zamanýn durduðu andý o an,
Dedi ki; Ey bayraðým yeter ki sen dalgalan!..
III
Artýk rüyalarýnda Ali’yi görüyordu,
Ali’si Ayþe’sine “Ben iyiyim.” diyordu.
Diyordu ki “Üzülme, ben ölmedim ki gülüm,
Ýsterdim ki yüz kere, bin kere gelsin ölüm.
Denmesin sakýn köyde, gençti, neden ve niçin?
Þükür ki þehid oldum, Türk’ün varlýðý için.
Babam her an oðluyla, gurur duysun bir tanem,
Anamý teselli et, yanýnda ol nur tanem.
Sen kendine iyi bak, aðlama benim caným,
Ay yýldýzýn uðruna, helaldir akan kaným.
Þanlý ecdadým gibi, feda olsun gençliðim,
Ýki cihan eþimsin güzel yüzlü sevdiðim.”
YAÞAR ÖZKAN
02 Nisan 2016
Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.