Biliyor musun II

biliyor musun
ben gerçektim
deli deli gülen
seven, öfkelenen
senden nefret eden!

biliyor musun
sen sadece bahaneydin
var olan, olmayan
hayal ürünü, yalan

biliyor musun
gerçekti aþkým, sevgim
þizofrengim
paranoid þüphelerim
sabrý taþýran hallerim

biliyor musun
sen yoktun
yokluktan çoðalýyordun
hep susuyordun
masalsý oluyordun
yine de yoruyordun!

biliyor musun
hep gerçekleri savundum
avundukça avundum
anlatýp, durdum
içten içe halime gülüyordum

biliyor musun
hatrýný sayýyordum
içmediðim o kahvenin
gölgeni yutan o telvenin
varlýðýna inanýyordum!

biliyor musun
uðruna savaþtým
parça parça kazýdýlar beni
hücre hücre hayatta kaldým

biliyor musun
körün gözlerinde ýþýðý aradým
çýplak bir gerçeði
çok uzakta sandým!

biliyor musun
aþýlmaz bir dað vardý
hem uzak hem yakýndý
ardýndaydý yollar
cennet vadiler
kimse gelip, geçmiyordu
dað gün boyu beni gözetliyordu

biliyor musun
eskiden diye kurulan her cümle
kucaklayýp götürüyor beni maziye
beni büyüten acýlarýn elini öpüp
oturtuyorum baþ köþeye

biliyor musun
o resim hala duruyor vitrinde
ahþap çerçeve içinde
tutulmuþlar el ele
gülerek bakýyorlar maziye
o kadýn kim!
bu adamý tanýyor muyum!
hiç bilmiyorum...

17Temmuz2024
Zeynep Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın: