MERHABA HÜZÜN
MERHABA HÜZÜN
Gölgesinde yürürken bahtýmýn adým adým,
Meþakkatli hayatýn yollarýnda kayboldum.
Elemin kaynaðýndan bin keder yudumladým,
Bir sýðýnak ararken, hicranlara gark oldum.
Karanlýklar kuþattý her gece hayalimi,
Yürek yakan çýðlýðým uzaklardan duyuldu.
Yüzümdeki tebessüm örterken ahvâlimi,
Dayanýlmaz acýlar, iþkenceye koyuldu.
Sensizliði yaþadým yalnýzlýðýn deminde,
Tepede gün batarken giderek artar sýzým.
Çeraðýmdý hüzünler, aþkýmýn hareminde,
Mutluluðun tahtýndan, indirilen bahtsýzým.
Kalakaldým çilemle garibler rýhtýmýnda,
Sevdalarýn koynunda, fýrtýnaya tutuldum.
Hazân yeli savurdu bir bahar akþamýnda,
Kýsýlýrken feryadým, yokluðunla vuruldum.
Vefasýzlýk içerken kadehlerle kanýmý,
Bi-günahken boðuldum, yaþamýn girdabýnda.
’Ecel oku’ alýnca sana hasret canýmý,
Bekliyorken vuslatý düþtüm kaldým kapýnda!
YAÞAR ÖZKAN
Salihli
13 EKÝM 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.