KARA TOPRAK

KARA TOPRAK

Þu fani dünyadan bir Veysel geçti,
Onun sadýk yâri kara topraktý.
Biraz konaklayýp ahrete göçtü,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Hayatý karardý yedi yaþýnda,
Diz üstüne çöktü yolun baþýnda,
Bu hâli görürdü gece düþünde,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Köyünden ayrýlýp daðlarý aþtý,
Sýrtýnda derdiyle yurdu dolaþtý,
Sonunda solmayan baða ulaþtý,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Zahiri seyretti idrak gözüyle,
Ruhlarý ýsýttý sýcak sözüyle,
Kalpleri kuþattý aydýn yüzüyle,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Hikmet kaynaðýnda çaðladý durdu,
Kalbi her atýþta sevdayla vurdu,
Varýný yoðunu aþka savurdu,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Ýlahi huduttan bir an çýkmadý,
Gönül Kâbe’sini asla yýkmadý,
Topraða baðlandý ondan býkmadý,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Gamlý hayatýný Hakka yasladý,
Sazýnýn telini meþkle süsledi,
Kurtla kuzu birlik gezsin istedi,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Aþkýn ocaðýnda piþerek yandý,
Varlýktan geçerek düþten uyandý,
Nice sýrlar artýk ona ayandý,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Baðlýydý vatana dine bayraða,
Can oldu sözleri kuru topraða,
Gövdeye çiçeðe dala yapraða,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Ne kimseyi kýrdý ne haram yedi,
Beþ günlük dünyada incitme dedi,
Her þeyi halk için Hak’tan istedi,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Dedi ki içimde bin dert var ama,
Yine de þekvam yok yazgýmdan yana,
Anlatmam derdimi dertsiz insana,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Dedi kaderdendir bahtýn kurgusu,
Yüreði kanatýr ecel burgusu,
Lâkin bu yazgýnýn olmaz sorgusu,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Eðer ki bir yaprak düþerse yere,
Dedi o canlýya aðlasýn dere,
Bin dua bir için çýksýn göklere,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Kuru kavgalara omuz vermedi,
Beyazý siyahtan üstün görmedi,
Senlik benlik denen þeyi bilmedi,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Ekmeðini verdi aç olan kuþa,
Çileli ömrünü sürdü yokuþa,
Yaþayalým dedi kardeþ kardeþe,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Konuþtu aþkýndan aldýðý hazla,
Ne eksik söyledi ne de bir fazla,
Ay geçti yýl geçti görünmez hýzla,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Toprak ona ne isterse has verdi,
Ýçi sevda ile dolu tas verdi,
Son nefeste bile candan ses verdi,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Derdini dökerdi derin dereye,
Limandaki kula sordu nereye?
Demir alma günü girdi sýraya,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Dedi ki geçici mülkün tapusu,
Girip çýkmayadýr iki kapýsý,
Kâbe’ye emsaldir kalbin yapýsý,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Son nefes anýnda öteyi sordu,
Ýçteki huzuru iyiye yordu,
Rabbinden imanlý son istiyordu,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Muazzez ruhunu ýþýk bürüdü,
Dünyalýk ne varsa yerde sürüdü,
Dört kollu salýyla biraz yürüdü,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Binlerce omuzdan yere inince,
Sevinçten aðladý kabre girince,
Sokuldu koynuna yâri görünce,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Veysel’de gün geldi öteye uçtu,
Bir tohum misali topraða düþtü,
Vefayý sadece onda görmüþtü,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

Ben onu anlattým onun sözüyle,
Bakmadan görürdü gönül gözüyle,
Bizlere örnekti saðlam özüyle,
Onun sadýk yâri kara topraktý.

YAÞAR ÖZKAN (Türkoðlu)
23.01.2024
Safranbolu

Sosyal Medyada Paylaşın: