BİR HÜZÜN HİKAYESİ
BÝR HÜZÜN HÝKAYESÝ
Kaderdir desem de zor gelir cana,
Sevdiðim öteye akýp ta gitti.
El açtým Rabbime sabýrdan yana,
Yüzüme son defa bakýp ta gitti.
Bir güz akþamýydý eli elimde,
Yan yana diz dize gözü gözümde,
Çoktan bir hâl vardý mahzun yüzünde,
Kalbimden öteye uçup ta gitti.
Dedim; ateþin var, dedi ki külüm,
Dedim; öyle deme, dedi ki; ölüm,
Dedim; ben öleyim, dedi ki; gülüm,
Sessizce yanýmdan geçip te gitti.
Dedim; titriyorsun, dedi; ahvâlim,
Dedim; üzme beni, dedi; melâlim,
Dedim; neden böyle? dedi; ah yârim,
Hicranýn yoluna düþüp te gitti.
Dedim ki; ay yüzün, dedi ki; türap,
Dedim ki; bedenin, dedi ki; harap,
Dedim ki; býrakmam, dedi ki; serap,
Ayrýlýk meyini içip te gitti.
Dedim ki; Nereye, dedi; kaderim,
Dedim ki; neyin var, dedi; kederim,
Dedim ki; gitme kal, dedi; giderim,
O sabah dünyadan göçüp te gitti!
Dedim; rengin solmuþ, dedi ki; kýþým,
Dedim; bulut sarmýþ, dedi ki; baþým,
Dedim; yaðan yaðmur, dedi; gözyaþým,
Bembeyaz kefeni biçip te gitti!
Türkoðlu þahittir bahçeler, baðlar,
Bu hâle Aslý’lar, Leyla’lar aðlar,
Artýk bir ölüyüm, meskenim daðlar,
Sýr dolu kapýyý açýp ta gitti!
YAÞAR ÖZKAN (Türkoðlu)
Salihli
16 Þubat 2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.