Ben denizin en dibinde Bir istiridye Kumlar üstünde Kayalar kadar sert Yaþarken kendimce Bir gün çat kapý girdin içime Öyle miniktin ki kum tanesi Aldým sardým sevgiyle
Nisan yaðmurlarý yaðdý Çisil çisil süzülerek geldi Girdi evimize Bir bahar gününde Yýkadým temizledim kirlerini Ovdum bütün bedenini Tüm içtenliðimle
Öyle büyüdün öyle parladýn ki Sevince sevilince Þimdi karanlýk odamýzda Sen koca bir inci tanesi Iþýl ýþýl parlýyorsun Dünyama ýþýklar saçýyorsun Beni benden alýyorsun
Sakýn gitme uzaklara Dostlar bulmak zordur oralarda Tutsak olma yabanlarda Parmaklarda boyunlarda Delerler o kýymetli bedenini Ýncitirler o saf hassas yüreðini
Býrakamam seni ele Kýyamam ben üzülmene Kal benimle ýþýðýný saç hep özgürce Unutma aþk varsa gönüllerde Karanlýklar kaçar gider gizlice... Nuray Öngeç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Öngeç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.