izler

hayat dediðimiz bu yolculukta gölgelere hasret kaldýk
açlýða susuzluða alýþtýk bir þekilde de
bu ikiyüzlülüðe alýþamadýk gitti
gittiðimiz her yolda tökezledik usta
hep biz düþtük
bilerek düþürüldük usta
bile bile düþürüldük.
yetmedi susturulduk
her defasýnda yeniden susturulduk.
sessizliðe gömüldük.
çekilip oturduk kendi köþemize sessizce.
olmadý iþte olmadý usta.
alay eder gibi bakýyorlardý o aþaðýlýk bakýþlarla
aþaðýlanýrken o bakýþlarda.
insansýzlýðý gördüm
kendi gözlerindeki hayasýzlýðý gördüm.
onlar küçülürken
hiç umursamadan
tereddüt bile etmeden
kalktýk düþtüðümüz yerden
düþürüldüðümüz yerlerden kalktýk
sadece yaþamak istedik
ben bu hayatta çok aðlayan gördüm usta çok.
birde bir sürü gülümseme gördüm usta bir sürü
hep aðlýyorlardý
yaþayamamanýn izleriyle doluydu o bakýþlar.
geç kalmýþlýðýn gülüþleriyle doluydu susuþlar
biz hep güzelliklere susadýk usta
onun için de susturulduk.
sabýr taþý olsaydýk kaç kez kýrýlýrdýk bilmem.
gördüklerimi insan sanmýþtým
insan olmayý düþündüm.
bunca acýyý görenleri düþündüm.
kim için kimin içinse.
bakýndým etrafýma yoktu kimse
sonrasýnda da kimseyi görmedim,duymadým da.
onlar insan deðillerdi usta
onlar çok acýmasýz ve gaddardýlar
birilerinin hizmetçisiydi onlar.
ipler çok uzundu usta çok uzun.
o ipleri tutan eller hep belliydi.
herkes kördü.
o ise nankördü usta
nankördü...
*
Mehmet Demir
1622
Sosyal Medyada Paylaşın: