Gözlerine baktýðýmda artýyor günahlarým
Yasaktýn biliyorum
Sevdikçe baþlýyor azabým.
Kaçmaya çalýþtýkça daha da düþüyorum
Tutsan ellerimden geçecek -diyorum.
Kelimeler kifayetsiz her kaldýðýnda
Bir tan arasý düþüyorum boþluðuna…
Parmak uçlarýmýn sarnýçlarýndan
Akþam üstü sancýlarýmla erteliyorum
Çocuksu yanýmý.
S e n diyor içim
Yutkunuyor aklým.
Bitmeyen naralarda boðuþurken gülüþlerim
Baþýmda bir bekçi edasýyla bekler, kimsesizliðim.
Dur durak bilmeden yürürdü ayaklarým…
Yalýn kelam gelirken bakýþlarýna
- En çok ben sevdim.’ demek isterdim…
Þimdilerde kaldýrýrken baþýmý,
Ah melalim varsýn akmasýn zaman olduðu yerde.
Cebimden çýkardýklarým düþtükçe öylece
Ben kaç yaþýndaydým seni sevdiðimde…
Sen kaç kez devirdin yüreðimi, her geldiðinde.
Aðlayan bir vaveylaydý yüreðim, yüreðinde.
Ah benim kalp aðrým
Ah kimsesiz yaným
Bil/sen
Her parçamla hazýrdým seni sevmeye…
- Sevmek öylece. -
Zen. //
YirmiYediMayýs2024