Örümcek Ağı

Örümcek Aðý
I
Ceylan nasýl düþerse bir avcýnýn aðýna
Düþüverdim öylece bir aþkýn tuzaðýna.
Çiçeklerle bezenmiþ bir bahçeydi gördüðüm
Güller çaðýrdý sandým sevgilinin baðýna.

Evvela farketmedim bu mahþeri yangýný
Ýlahi bir nur dedim kavuran sýcaðýna.
Dolandým pervasýzca etrafýnda ateþin
Bir alev topu gibi savruldum kucaðýna.
Þimdi ruhum azapta, bedenim sarmalanmýþ
Prangalar içinde baðlandým ocaðýna...

Oysa ben enginlere sevdalýydým nicedir;
Buseler kondururdum rüzgarýn dudaðýna.
Deryalara baþ tutan bir yürek vardý bende
Gel gör ki çarpýverdim sendeki buzdaðýna.

II
Nasýl düþerse sinek örümceðin aðýna
Sen de düþersin elbet bir aþkýn tuzaðýna.
Zincirlenmiþ ruhuna lanet eder, aðlarsýn
Çaresizlik nasýlmýþ, birgün sen de anlarsýn.

Sen de anlarsýn birgün bulutlarýn derdini,
Onlar ki, gözyaþýyla feda eder kendini.
Güneþ olsan kar etmez; gün gelir tutulursun
Önce baþa tac olur, sonra unutulursun.
Geçmiþi hatýrlayýp, gençliðine yanarsýn,
Çaresizlik nasýlmýþ, birgün sen de anlarsýn...

4 Mart 2007 Londra
Sosyal Medyada Paylaşın: