Gönül Mirâcı

Ah benim divâne gönlüm,
Kýrýklarýný topluyorum her gece,
Solgun bir göðün kollarýnda.
Ben ki,
Hz Adem’in oðlu,
Ruh ve bedenden müteþekkir hazreti insaným,
Gayrý dil bilmem, iz bilmem, yol bilmem,
Allahtýr tek lisaným.
Bak,
Sana yalnýzlýðýmý veriyorum.
Bir yalnýzlýk ki,
Har ateþlerde Ýbrahim’in sesi,
Bir yalnýzlýk ki
Kaburgamýn en ince süsü,
Sevdasýna hamal,
Yüreðine hemhăl,
Bir yalnýzlýk ki
Ömrümün amentüsü…
Ah gönlüm…
Bu gece maþuk benim.
Sýrrým mürekkepten damlamamýþ,
Çölde tükenen bedevi benim.
Ah...
Vuslatýmý hicran kýlma Allahým.
Aþkýn nărýnda yanan benim.
Gündüzüm yok, Uykum yok,
Yolum uzun, ayaklarým yok..
Penceremde uyuyan bir ýþýk,
Altýnda uyandýðým bir göðüm yok.
Kaybolur izim,
Kaybolur göðe pencereden bakan sessizliðim.
Sen,
Ey kimsesizlerin kimsesi!
Kimsesizin benim.
Allahým!
Bedirde Resulünü,
Zindanlarda Yusuf’unu,
Ateþlerde Ýbrahim’ini yalnýz býrakmadýðýn gibi,
Gönlümü de bana býrakma.
Hüküm senindir, ferman senin…
Beni bana býrakma Allah’ým.



29.05.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: