Kavgam

Bugün benim doðum günüm kalbim. Hatýrlarsýn!
Ýlk bugün ölüme doðmuþum.
Yalnýz ve aðlayarak.
Bugün yazýlmýþ alnýma yazgým.
Ve ilk defa bugün fýsýldanmýþ kulaðýma, perdelerimi örten ninniler.
Zaman.
Zaman ne de çabuk geçiyor.
Kaç takvimi tükettik,
Kaç saati eskittik.
Zaman altýndan anýlar yürütüyor bizi þimdi.
Ah kalbim ah!
Mecnun olduðumuz anlar da oldu vaktiyle.
Ne de güzel sevdalandýk ilk gördüðümüz Leyla’ya.
Soluk soluða kaldýk.
Dilimiz tutuldu heyecandan.
Kýzardýk.
Ve tabi ki utandýk.
Bir türlü söyleyemedik sevdiðimizi vesselam.
Þimdi bakýyorum da,
Aþk da kirlendi artýk.
Çöllere düþüren aþklarý arýyor Leyla’lar.
Söyle kalbim susma,
Artýk hangi Leyla alýr aklýmý baþýmdan.
Sevmedik mi biz?
Gönülden sevdik,
Yardan kalan yaralarý þikâyetsiz sevdik.
Býrak, bizi inciten Leyla’lar utansýn.
Sahi;
Bizi öylesine yalnýz býrakýp gidenler peki.
Ölüme göz kýrpan,
Paylaþtýðýmýz mutluluklarýn gerçek sahipleri.
Artýk dualarýmýzda yer edinenler,
Neredeler þimdi.
Sanýrým geç kaldýk.
Artýk hiçbir mevsim geri getirmeyecek onlarý.
Ayný güneþ doðmayacak yeniden onlarla.
Ve sanýrým tek mutluluðumuz anýlarýmýz olacak artýk.
Dedim ya,
Zaman altýndan anýlar yürütüyor bizi þimdi.
Zaman ne de acýmasýz geçiyor.
Uzak mavilerden daha uzak bilirdik gurbeti
Yanýldýk yine.
Meðer her insan bir gün pay alýrmýþ kendine gurbetten.
Ve savrulurmuþ esiri olduðu rüzgârla birlikte,
Bir Aþk’tan diðerine.
Bilemedim.
Belki de yalnýzca adýný bildiðimiz hayatýn tanýmýydý bu kim bilir?
Kim bilir, Belki de yaþanýlanlarla yaþamak daha güzeldi.
Ýþte bu yüzden
Yürüyeceðimiz yollarda anýlar yürütsün bizi.
Anýlar yaþatsýn dünlerimizi.

Sosyal Medyada Paylaşın: