Hangi renge boyasam kendimi, kalemin ucunu çiðneyen dudaklarým titrer.
Bir çöküþün eþiði deðil bu Gözlerime yaslanan siluet Okuyacak doðrudan canýma Ýncinecek nefesini tutmuþ hava Üþüyen tenimde delirecek gökyüzü Býrakacak kendini yaðmura
Sanki tüm sýrlar tam orada Ruhuma dokunduðun þahlanýþlar Ýlk gittiðimiz yer çiçekçi dükkâný Hatýrlanmak istenen fotoðraflar Günlüðüme giydirdiðim þakayýk Göðün kapýsýnýn üzerinde duruyorum, Duruyorum
Çoðalýyor sokaklarda mutluluðun zulasý Ve izlediðim zirvesinde tüm danslar Tatlý naðmeler eþliðinde yanýma yaklaþarak Ýflah olmayan utangaç çocuk usulca Ýpi upuzun uçurtmalarý býrakýyor Yüzümü sýrt çantamýn içine gömerken Ayný fikirde olmayan çýðlýðým Salýyor özgürlüðe kendini Vay be. O benden deli…
Hangi renge boyasam kendimi? Bugün, sessizliðe ihtiyacým var.
Ah, küskün masallarým Bomboþ sokaklar Dik durmayan mekânlar Dizginlemeye çalýþtýðým gerçekler Ah, bu hikâyenin daha fazlasýna var Unutmaya devam ediyorum, unutuyorum Dilimin ucunda d/üþüyor Sessiz Sessiz!
Ümmühan YILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmühan Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.