Mavi....

Adýný sorardý /Söylemezdim/
Postacý oturduðunuz sokaðýn
Duysun diye yüksek sesle susardým
Babam kýzardý...

Adýný sorardý /Söylemezdim/
Bir kadýn bahçenizde yetiþen begonyanýn
Bakýþlarýmla öfkemi kusardým
Bana bir hafta sonu yazardý...

Ýlk mahpusluðum çocukluðuma denk gelir
Bir efsanedir üç metrelik odamda volta atýþým
Adýný sorardý polis
/Söylemezdim/ babanýn
Parmaklarým kapýnýzýn zilini bozardý...

Adýný sorardý /Söylemezdim/
Öðretmenim, en sevdiðim arkadaþýmýn
Her tenefüs tahtaya isminin baþ harfini yazardým
Beni azarlardý...

Býkmazdým ne bileyim
Sevmekten mavi gözlerini
Sýra altýnda saklardým gülüþlerini
Bulamazlardý...

Utanmak güzeldi çocukken
Kalem deðiþmek, (seviþmek gibi) saf ve temiz
/Anlamazdýk/
Çocukluðumuzu silerdi silgilerimiz...

Adýný sorardý o tipsiz
/Söylemezdim/ en sevdiðin çiçeðin
Korkardým seversin diye, bir sözünü bakýþýný
Subay çocuðuydu havalý, bir o kadar çelimsiz...

Baktýðýn yer bahar olurdu
Bu yüzden en çok gökyüzünü sevdim
Bir de bulutlarý, bir de ipi kopmamýþ uçurtmalarý
Sonra gülüþün deðerdi, ben hiç öyle mavi görmedim

Toztoprak olmuþ bir þehirdi babanýn yüzü
Giderken sýrtýnda /unutmam/ bir çift mavi sýzý
Avcunu bana býraktý, bir de kanayan dizlerini
Adýný sordular /söylemedim/ neydi o solcunun kýzý...

Sonra büyüdük
Ýçimizdeki yara gibi
Oysa masumdu tüm ihtilaller
Ve çünkü biz çocuktuk, kötüydük...

Birgün karþýlaþtýk
Gözlerindeki maviden tanýdým seni
Yüzünün sokaðýndan
Deðiþmemiþ dudaðýnýn kapý eþiði...

Birgün seviþtik
Tenimizde mevsimler deðiþerek
Savuþarak dünün gözyaþýndan
Ter içinde gülüþerek...

Birgün sustuk
En devrimci öfkemizle
Saklayarak içimizde hýncýmýzý
Adýný sordular /Kahkahaya boðulduk/
Bu kez aðlatamadý hiçkimse
Yeniden bulduðumuz çocukluðumuzu!...


19.03.2024/ 02:20 (Seyyah)
Sosyal Medyada Paylaşın: