Bir çocuðun beþiðine eðilir gibi Solmuþ bir çiçeðe sesleniyor annem Billur sesiyle "Ben yavrumu kuþ sütüyle besledim Perçemini gül suyuyla ýsladým"
Ýnce sesli bir kadýn Hýçkýra hýçkýra aðlýyor içimde Zaman yapýþýyor elime, eteðime Tek katlý o küçük ev gözlerimin önünde Aç kapýyý, ben geldim anne Kalbimi alýp ellerine Güneþi yerleþtir yüzüne O Billur sesinle Ninniler söyle Aðlarken sarýl yine Kayýp gitme bilinmezliðe
Gölgeler anne Bir uzayýp, bir kýsalýyor Ayný hayalleri kemiriyor Her tomurcuk patlamýyor Bazý güller içine açýyor Ýçine kanýyor anne Güneþ gölgeli bir güne doðuyor
Uzaklarda görünmez bir yol var anne Ayaklarým sýnýrlar içinde Öyle dikkatli yürüdüm ki Uçurumdan aþaðý düþtü hayallerim Ýçime gömülüyorum Hayattan ders alýyorum Kendimle yüzleþip Savaþmak için yazýyorum
Her doðum neden sancýlý anne Göklerin duyacaðý feryat dilinde Aðlarken, gülmeyi öðretmek bir bebeðe Niye Bir sayfa daha aç ömrüne Yine o billur sesinle Ninniler söyle "Ben yavrumu kuþ sütüyle besledim Perçemini gül suyuyla ýsladým"
Zeynep Özmen 14Mart2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakamozmavisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.