karga

gökyüzüyle bütünlendim
kayan yýldýzlar ölen dileklerimi aldýlar
uzaklarda bir yerde onlarý doðuracak
ve ben burada hâlâ þiir yazýyorum
gözümü oyan karganýn tüyüyle

uzaklarda bi yerde seninleyim
ellerin bir yýlanýn kuyruðu kadar kývrak
bedenin kuþ tüyünden sanki
koca ormanýn yanmasý gibi
sýcak ve giderek büyüyor

bir karga ormanda sýkýþýp kalan
kurtarmak gelmez elimden
çabaladýkça yanar tenim
ve içimde yaþamasýna olan inancým giderek azalýr

karga görmez çabamý
düþen tüyünü arýyor
kalbinin atmadýðýný bile farkedemedi
aslýnda görse beni kurtarýrdým onu
yangýný durdurmanýn tek yolu buydu

o sadece kendini görmek istiyor
ormanlardan daha büyük ruhu var
ama göremiyor biri ona dokunmadan
beni görmüyordu ama
bakmasý yeterliydi

yýldýzlarla bütünleþtiðim anda
gözlerimde derin bir acý vardý
gözlerimden akan damlalardan belliydi
gözümü oyan karganýn tüyünden
aþýk olup þiir yazýyordum..


Sosyal Medyada Paylaşın: