Nerede o mis kokan, mor menekþeli baðlar?
Altýndan þýrýl, þýrýl, akan o sular nerde?
Hani ya, karla kaplý, kardelenli mor daðlar?
Neden görünmüyorlar, gözümde mi var perde!
Ebemkuþaðý gibi, saf laleler açardý…
Üzerinden vals yapan kýrlangýçlar geçerdi!
Çiçeklerin teninden, kelebekler uçardý;
Hani, hiç birisi yok, bahar yok mu bu yerde?
Kýrmýzý gelincikler çýkardý, beyaz tenden…
Güllerin hoþ kokusu, yayýlýrdý gülþenden!
Geçilmezdi kýrlarda baharýn gönlü þenden!
Bu yýl bir melal mi var, nerden düþtük ki derde?
Üzüm gibi leylaklar, dallarý doldururdu…
Bembeyaz akasyalar, gençleri güldürürdü!
Yaþlýlar hep parklarda, zamaný öldürürdü!
Söylenmezdi ki dertler, erkeklik vardý serde…
Söyler misiniz dostlar, ne oldu bu bahara?
Düþmüþtü ya cemreler, doymadý yer buhara!
Halkta neþe kalmamýþ, hepsi kýzgýn nehar/a!
Bülbüllerde hiç çýt yok, ötmez olmuþ seherde…
**Antalya-2017/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.