Devinim

Çiçekler açmýþtý yüreðimin katý sarsýntýlarý arasýnda
Sen ay ýþýðýydýn gece yürüyen gölgelerin adýmlarýna
Gözlerin dalgasý denizlerin yüzüme çarpan
Ellerin yapraklarýný dökmüþ gül aðacý
Saçlarýn sarmaþýk bezeli simsiyah duvarý
O sensizliði, sessizliði
Kalbime iliþtiren kaderimin

Ömür geçer gider, Güneþ devinir durur
Bazen kýzýl, bazen sarý, bazen beyaz
Sen sonsuzluðu taþýrken bakýþlarýnda
Ben beyhude çabasýndayým sevmenin
Nefesini tutarým o yýlgýn kaderimin

Gece olur, yýldýzlar kayar, Ay doðar yeniden
Türkülerini getirir rüzgar Kaf Daðýndan
Üþüyen yanaklarýndan süzülen yaþlar
En saf halidir pýrlantanýn
Bir sessizlik, sensizlik, sevgisizlik
Ey kalbimin patlayan çeperinden, kanlar fýþkýrtan gece
Batýr Ay’ý dalgalý ufuklarda
Çarpsýn yýldýzlar kurumuþ çöl þafaklarýna
Ruhumdaki heyulayý bitiren sendin
Þimdi
Yünden sýrýnmýþ yorganlar altýnda uyanýr
Yorgun, yorulmuþ ruhun

Ey bir ülkenin baþkentli insanlarýna benzeyen
Soðukça bir memur havasýnda
Boynuna dolanmýþ anne iþlemesi atkýsýyla
Saçlarýný rüzgarlara salan sevgili
Ey dilini bilmediðim ülkelerin
Hiç duymadýðým seslerinden þarkýlar söyleyen
Þarkýlar söyleyip de baþka herkese dinleten
Baþka herkese nefes olan, can veren sevgili
Gün gelir, o meyveler çürür, aðaçlar kurur, karanfiller solar
Yer oynar yerinden, daðlar çoðalýr baktýðýn yerlerde, gök çoraklaþýr gözlerim gibi
Simsiyah yaðmurlar yaðar ak bulutlar arasýndan
Denizler kabarýr ve
Ölür her þey

Þimdi sen altýnda kalýyorsun þiirsizliðin
Büyüyor yalanýn ve riyanýn bronz tacý
Bahçenin duvarlarý çatlýyor
Aþkýn ve hicranýn ela gözlü kadýný


Ýsmail Altýn
Sosyal Medyada Paylaşın: