KAVURGALI GAZİ HÜSEYİN ÇAVUŞ

On sekizinde, askere alýnýr,
Kavurgalý Ali oðlu Hüseyin,
Yozgat’tan Çanakkale’ye salýnýr,
Yozgat ili Ali oðlu Hüseyin.

Bir acemi eðitiminden geçer,
Kaðnýlarla sanki uzaða göçer,
Sevk edilir topçu bataryasýna,
Siperde Hüseyin düþmaný biçer.

Kimi þehit düþer, kimi yaralý,
Kimi Yozgatlý, kimi Ankaralý,
Topçu Batarya çavuþu Hüseyin,
Bu savaþta bütün asker karalý.

Gökten milyonlarca mermiler yaðar,
Hem geceyi, hem gökyüzünü boðar,
Ýman tahtasýna kurþun saplanýr,
Kör kurþun sanki Hüseyin’de doðar.

‘-Madalyamý taktým, ben, komutaným,
Ömrümde unutmayacaðým aným,’
Þeref saydý, övünç saydý Hüseyin,
-Helaldir vatana binlerce caným.’

Yaralý haliyle yine savaþtý,
Türk askeri ile düþman karýþtý,
Yedi düveli karþýydý Çavuþa,
Hüseyin’le ülke düze ulaþtý.

Vatan diye kaldý Çanakkale’de,
Yuva kurdu Çatalkaya Köyünde,
Ýzmir Mordoðan’da bitti hayatý,
Geçti, Çavuþun hayatý çilede.

Gazi madalyasý onuru oldu,
Hüseyin Çavuþ da yaþlandý, soldu,
Bir hayat, bir destan Çanakkale’de,
Yine EÞREFÎ’nin gözleri doldu.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)

Sosyal Medyada Paylaşın: