BİŞEK’Lİ GAZİ İSMAİL

Yanýyor Osmanlý, piþiyor millet,
Babasýz Ýsmail, çýkar Biþek’ten,
Çökmüþ, yurdun üstüne ayný zillet,
Yetimin Ýsmail gider Yozgat’tan.

Ýstikamet Çanakkale’dir önce,
Çekilir düþman, Ýsmail gelince,
Hemen yollanýr Ýstanbul’a doðru,
Enver Paþa’nýn emri üzerince.

Bir gece bir gündüz kaldý burada,
Bir ay uzak kaldý sonra karada,
Yavuz vapuruyla Karadeniz’de,
Tufanla da kapýþtýlar arada.

Rum-Ermeni, Ruslar ile birlikte,
Rahat koymamýþlar halkta, dirlikte,
Çýkar çýkmaz baþlar çatýþma hemen,
Kimi gazi, kimi þehit, bu þerlikte.

Ruslar ile Batum iþgal edilmiþ,
Azerbaycan Baku’ye de gidilmiþ,
Ýslâm Birliði grubunda Ýsmail,
Kafkasya’ya da böyle sevk edilmiþ.

Çok sevinir Azeriler, Gürcüler,
-Her þeyde bizimle olun, öncüler!
Dua ve istekte bulunur halklar,
Buna bile razý olmaz kinciler.

Batum ve Bakü’ye sancak dikilir,
Çok sürmez, fermanla geri çekilir,
Barýþ olmuþ, anlaþmalar yapýlmýþ,
Sanki umutlarý suya ekilir.

Býrakýrlar aldýklarý yerleri,
Çok üzülür Türk subayý, erleri,
Yetimin Ýsmail de çýrpýndý hep,
Kalmadý Ýsmail’in de ferleri.

Karakola komutan da ettiler,
Yetimler de bu vatana yettiler,
Yoklukla geçti Yetim’in ömrü
Varlýðýyla EÞREFÎ’ye settiler.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2004)
Sosyal Medyada Paylaşın: