BİŞEKLİ GAZİ APIK ÇAVUŞ.

Abdullah koymuþtu baba adýný,
Apýk dedi konu komþu, anasý,
Babasý da verdi Apýk adýný,
Çocuk iken yakýlmýþtý kýnasý.

Çanakkale adý çok hüzün verir,
Babasý anasý güç izin verir,
‘Vatan iþgal olmuþ’ sedasý çýnlar,
Askerlik Þubesi yol uzun verir.

On dört günde Ýstanbul’a varýrlar,
Sade üç gün Sirkeci’de dururlar,
Seçer Üsteðmen Mustafa Kemal,
Birlikte Çanakkale’ye vururlar.

Bir subayýn emir eri olmuþtur,
Yedi günde acemilik dolmuþtur,
Yanar Çanakkale, yanýyor vatan,
Yer yüzünde canlý varlýk solmuþtur.

Çanakkale uzun süre býrakmaz,
Apýk, subayýnýn emrinden çýkmaz,
Bir elinde telsiz, omzunda çanta,,
Subaydan izinsiz kimseye bakmaz.

Atýna da bakýp seyislik yaptý,
Mustafa Kemal’den övgüler kaptý,
Çanakkale insan harmaný olmuþ,
Apýk sanki bir kýyamete saptý.

Ýniltiler, haykýrýþlar semada,
Dualar da yankýlanýr fezada,
Apýk Çavuþ þoka girer bir süre,
Bu ahvali görür görmez orada.

Subayýn emriyle kendine geldi,
Ölü, yaralý… kanlar bir seldi,
Ne kurþun, þarapnel bulmadý amma,
Apýk’ýn kalbini acýlar deldi.

Hem aðladý hem sýrtýnda taþýdý,
Þehit, gazi hepsi kendi yaþýtý,
Ýki yýl cephede askerlik yapar,
Sonra Ýstanbul’da on yýlý aþtý.

Mustafa Kemal de notuna almýþ,
‘Mebus olun’ diye bir mektup salmýþ,
Yozgat’ýn valisi bizzat getirir,
Apýk Çavuþ buna þaþýrýp kalmýþ.

Memnun olur lakin layýktýr bulmaz,
‘Vatan borcuna hiç mebusluk olmaz’,
Yusuf Çavuþ, Vali çok ýsrar eder,
Çok duygulanýr Apýk, yine almaz.

-Selâmlar söyleyin Paþama çokça,
Askerim her zaman can sað oldukça,
Paþamý da çok severim, sayarým,
Kalbimdedir, ben dünyada kaldýkça.

‘-Bana mükafat, yurdun kurtulmasý,
Yetmez her þeyle bunun tartýlmasý’,
Anlar EÞREFÎ bunu, anlatýr hep,
Mümkünsüz bu fikirden pýrtýlmasý.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2003)

Sosyal Medyada Paylaşın: