rengarenk
içimde bir tat ki umut dolu
sýðýndýðý yer nefes aldýrýr evrene
toplanýr yoluma yepyeni ýþýklar
eþi benzeri pek az olan
memleketimin eþsiz güzelliðinde
uçuþurum kelebeklerle
dedim ya
masal gibi saklarým
içimde bir tat ki yaþattýklarýmý
hiç kimse çekip çýkaramaz beni kendimden
yemyeþil yapraklar kimsesiz evleri kucaklar
ayaklanýr balkonlardan mis kokulu hava
sonra bir þiir cana gelir gözlerde
açýk mavi çocuðun bakýþýndan yayýlan
rüyasýz, hayalsiz
uçan balonlar gökyüzüne doðru koþarken aðlamasýn çocuklar
aðlamasýn, Ayet-el Kürsi’lerle baþucunda çocuðuna dokunan anne
.....
çaðýrmadan büyük insanlarý
içime, suya taþ atan çocuklarý çizdim
her iki tarafýmdan akan neþeli seslerinden
yeryüzünün kapýsý kendi kendine açýldý
boy verdi eteklerimde papatyalar
ben bu dünyada sevilmekten öte
sevmeyi kendime amaç edindim.
Ümmühan YILDIZ