Akþam çekilirken eteklerinden yukarý doðru
gece açarken baðrýný cesurca semaya
ay buluta saklanýr
yýldýzlar çatýlara
Gülece kendine...
gözleri iri iri açýlýr güllü fistaný oynaþýr dal dal
savrulur gün görmemiþ beyaz bacaklarýnda rüzgar
kekik kokulu dudaklarýnda dað çiçekli umutlar
yeni yetme göðüsleriyle tazeydi yaþý dünyaya
çizilmemiþ ovalardý gözleri Salvador’dan
bað arasýna sýkýþan türküsü Mozart senfonisi
bahar kraliçesi ve diðerleri
kýskanýr Gülece’ nin
gülüþlerini
gözlerini...
Gülece’nin belikleri boncuklu alný tomurcuk
pýnarbaþý günlük yolu çarýklarý tozlu
çitlerden atlar çocukluk düþleri
harman yeri hayat savruðu yüzü
bayram sandý giyince gelinliði
yeni urbayla yeni evi de evcilikti
nerden bilirdi baþlýk parasýna ihtiyar bir tende çürüyeceðini!
býyýklarý terlememiþ yavuklusunu özledi Gülece
hazanda hazýrlanan büyüttüðü koyunun yünleriydi
yorganýna döktüðü gece yaþlarý
duvar halýsýyla dertleþti motifledi bahtýný kök boyalarla
hiç çýkmadý çocuk gelinin ellerindeki elem renkleri
çýkýp gitse özlediðine kan rengi olurdu çemberi
Gülece bu hangi dava!
hayatýn nerede?
nereye serildi kaderinin kilimi!
zamaný koynunda büyüttü
ve boy boy güllerini
saçlarý eðrildi gelin teli gümüþi
yüzünde kývrýlarak inen çizgilerdi köyün deresi
daðlardan pek yüreði
gözleri Dale’nin zümrüt yeþili
sesi yanýk Mozart senfonisi...
...
(ne alaka köylü güzeli
ne Mozart’ý
ne Dale’si
ne þiiri
nereden bilsin Gülece
bunlar yazanýn cehaleti)
...
görmeden gün yüzü
akþamla kapandý Gülece
koca bir aðýtta kaldý hayatýn izleri
soldu gül ece...