Eskiden söz verdiði yerde
Bostancý sabahlarý narin tenliye mektuplar yazardý
.
Titrek nefesle kurduðu hayallerinde kuþatýlmýþlýk
serin rüzgarlarý taþýr yeni çýkan ekmek kokusu
yüreðinden beslenen buðday baþaðý
masada iki demli çay
Avuçlarýný öperdi sokaklarý tutmuþ Hanýmeli
ayaklarýný toprak dikeni
alnýnda boncuk boncuk ter
týpký asiliðine benzerdi baþ edemediði daðýlan saçlar
bir de, yüzünü süslerdi annesinden aldýðý masum gözleri
/
Sorgu sual etmeksizin kendine çevirdiði
göðsündeki aðýrlýk huysuzluðu deðildi
zaman içinde yakýnlýk kurduðu
Bostancý sabahlarý unutulmak ister miydi?
Yorulmuþluk güz ovasýnda
mevsimler kabartýr nasibini
soluk asma yapraklarýnda kabulleniþ
gelinlerin kýrmýzý kuþaklarýný çözüp
uçurtma yapmýþ çocuklar
kilitli kapýlardan taþan gözyaþlarýndan
üç kez efkâr yazar þiirler
Karadeniz’in gök-deniz mavisi
öfkeyi gizleyen mizaç yapmýyor yaban tabiata
Ýstanbul Türkçesini konuþmasa da dili
büyük þehrin muhataralý kirli sokaklarýna inat
güzel seven, yalnýzlýktýr onun hikayesi…
Ümmühan YILDIZ