Bir taþ düþtü
Karanlýðýn kýrýk kalbine
Hüzünle, çiçekle ve en çok da insan sesiyle
Uyumaya yüz tutmuþ bir þehrin el kadar kalbinde
Açar ayak seslerim kapýlarýný
Büyümeden öldürdüðüm hayallerin.
Bir garip düþ
Alnýmda kýrýþ kýrýþ öfkenin haritasý
Soluðumdan düþtü, yakamdan düþtü, gözlerimden
Yaðmurun baldýran sesi
Seni özlemekle geçiniyorum, ekmeðim küf, suyum bulanýk
Kapar perdelerini ellerim
Nasýr tutmuþ yalnýzlýðýn üstüne, içine ve düþüne.
Bir taþ düþtü
Göðsümden içeri, saatlerce yuvarlanýr durur
Seni arar, beni arar çatlamak için
Yosun tutmaz bu yüzden gecenin tenha kokusu
Ne yeþile çalar ne siyaha bu kalbi kýrýk sessizlik
Seni kan damlayan bir mektuptan okuyorum oysa
Susarak, yanarak, ölüm fikriyle.
Uyanýnca kalbinde taþýn
Öyküsünü ilikliyorum boynuma
Sonra seni ne kadar sevdiðimi
Çocuk yüzümle bir taþa yazýyorum.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.