Yıldız kınası

Beyaz gemidir
Þiirlerin kýrmýzý teninde utanan zaman
Dirilip korkusuz baharlarla bulut okþuyorlar kýyýlarýmda
Topuðumda çiçekler aç kuþlarla koþarken
Yol aralanýr sesime..
Avucumda yýldýz kýnasý
Ki,
Denizler siyah deðil hep
Bir kitabýn ortasýnda ruhuma iþlenen geceleri
D/okudukça.




Saksýlara
Buðulu camlarý ve yaþanmýþ hayatlarý giydiriyorum
Hele yuvarlansýn insanlar iyice körlüðe
Nar sessizlikle akan ýrmaðýn saçýlan tanelerinde çocuk dilim
Saçlarýmda papatyalar bir yandan
Bir yandan parmaðýmda barýþ güvercinleri
Iþýklarýný söndürmeyin sayfalarýmýn
Siz bilir misiniz nilüferler niçin eðilir göðsüme
Anlatýn ölmeden gelinciðe..





Biliyorum
Sevgiye yakýn yerde durup yalnýzlýða þehir hazýrladýðýmý
Kapýmda düþ atlarý avucuma güneþi koyarken
Söyleyin bana
Aðrýyan orman yaðmurlarý dindi mi yüzümde
Kimsesizliði soluyorum karanlýðýn
Konuþkan bir kuþ gibi
-ateþlerde yanmak yeþil þarkýdýr-





Yan yana geldiðimde titriyor duvarlar elimde
Sessizliðin üstüne düþen kollarým yaralý
Uzanýr aðaç gölgeli yol
Ki,çýldýrdýkça yuvarlanan elmalar
Çýðlýk atýyorum kelebeðin ince kanatlarýnda
Her iklim kývrým atan
Mavi bir mevsimim
Gök indirsin kýrbacýný düþ rüzgarýna
Nasýl olsa güneþ eritecek taþlarý
Kaldýrýmda sýra sýra çocuklar
Hep benim yüzümle tebessüm edecek yanaklarda
Ve ben ayný gök altýnda
Seviþeceðim


Aç kollarýný


....

Sosyal Medyada Paylaşın: