Zılgıt

yaþ otuz yedi
gönül rýhtýmýna sözünü koyan son dem
görünce çocuklarý gülümsüyorum gözlerinde
saatleri birbirine kara kara
düþündüðüm kara gecelerde kol gezip
türkülerle ezberliyorum yollarý
gidemiyorum omuzundan
ýþýðýný ýsýtýyorum uzandýðýn engine
yansam da ortasýnda






çürüyen yalnýzlýðý ayaklandýran aðaç
yeþil dokulu gözeneklerinde
ay parçalý hallerim/dokun
saçlarýmdan her gün bir tel kopar
taze rüzgarlar yosunlu çeþmeyi estirirken
su içerim avuçlarýndan
o incecik belimi tutup
düþlerine býrak beni
artýk büyüdüm
yarý uyanýk göçüyorum sana
haberin yok.






eskitirken geçmiþi ölüm beðeniyorum
güneþin hiçbir þeyi kýrýlan küller
gözlerimi yumma yýldýz
sabaha geç deðil
alnýna yürüdüðüm mavi
göðsümde bir ahh.
ah ki,
uçsun göklerde salýna salýna
anlatsýn beni kanatlýlar
kirpik uçlarýma damlayan yaðmurlar



serçe yürüyüþünde terkettiklerim
bugün sarhoþum
ve yere saðlam basan kapýlarý açýyorum
insan gibi uyanýyorum



doða zýlgýtýyla ses olurken sessizliðime
bir ýsýrýk senden bir ýsýrýk benden
dua dua yutkunuyorum ömür bereketini



kendimim
seni çok özledim deniz parçasý


hadi
günaydýn de çocuklara



...


Sosyal Medyada Paylaşın: