SÖYLEYİN ŞİMDİ YAŞADIM MI BEN…
Sabahlarý var mýdýr uyanan kuþlarýn?
Þafaklarýn ardýnda duyanlarý var mýdýr?
Dokunmak gelir mi insanýn?
Ýçinden geçenleri anlatmak gelir mi?
Susar mý ansýzýn içimdeki yalnýzlýðým?
Kavuþamadan ölümle biter mi sonu?
Durgunluðun belirtilerine saplanýr mýyým?
Üþüyen mavi geceleri hayal eder miyim kuþlar uçarken?
Ayrýlýðýn gizeminde kaybolur muyum istemeden?
Yoksa atamaz mýyým kendimi karanlýða?
Gölgelerin boyundan zamaný sayabilir miyim sizce?
Odamýn ölümsüz sessizliðini görebilirim sevdiklerimle?
Mazimin kayýk hane sislerinden,
Unutamadýðým çocuksu koþturmacayla geçen senelere,
Beni bir daha hatýrlamayan eski insanlara,
Bakýþlarýmýn soðuk yelleriyle üþütür müyüm sokaklarý!
Donuk yüzlerin asýlý kaldýðý duraklarda kalabalýða hatýrlatýr mýyým yaþayamadýklarýmý?
Eriyen karlarýn yapayalnýz ýslatýlmýþ yollardaki çaresiz bakýþlarýný çözebilir miyim?
Kaybolan yüzleri,
Karanlýk soluk renge benzer gözlerine anlatýr mýyým duymadýklarýmý?
Yoksa güneþten intikam mý alýyordu sislere dökülen koca þehir?
Zaman, öylesine vurgun kýyýlarýna hapsetmiþ ki bedenimi!
Geçen saatin,
Ayakta durmaktan aciz akrebin, sureti kayýp yelkovanýn.,
Bir þeyler anlatýyorlar sanki!
Uçuþan kuþlarýn kanatlarýnda saklanýyorlar mý?
Bilinmez ki!
Hayat solgun güllerin köklerinden habersiz mi sanýrsýnýz!
Ya þu durmayan insanlar!
Hayatta kalmaya direnen yýpranmýþ zayýf çocuklar!
Zor deðil sessizliðinde duymak!
Ayaklarý altýnda silinen ömrün huzurunda dünyayý anlamak!
Batan güneþe,
Geceleri aya, yýldýzlarý daha iyi bakmak!
Hayatýn faniliðinden,
Gelip geçici kýsacýk süresinden sadece.
Afrika’daki zincire vurulmuþ insanlarý,
Amerika’nýn esas sahibi kýzýl derili insanlarýný,
Hatta insansýz Antarktika’yý!
Ekmek uðrunda çocuklarýna adanmýþ ömürdeki babayý,
Zenginliðin esaretine girmiþ açlýðýn acýsýný anlamazlarý,
Ýçimizi titreten unutamadýðýmýz ilk aþklarýmý!
Yoksa yaþam ufacýk gönlünden hayat çýkartan yoksullarda mý saklý?
Benim bilmediðim daha baþka bir yaný,
Soðanýn, ekmeðin paylaþarak da yemenin unutulmaz tadýný,
Unutmuþ muyuz anlattýklarýmý?
Sabahlarý yapayalnýz yaðmur altýnda yürürken
Hiç düþündük mü yaþamýn sadece paradan,
Güzel yüzlü aþk tanrýçasý kadýnlardan,
Uðruna hayatýmýzý sattýðýmýz iki kiþilik arabamýzdan!
Bir gün bile baþýný okþamadýðýmýz evladýmýzýn sevgiye aç solgun bakýþlarýndan!
Anlayamýyorsunuz iþte!
Merhametin, sevginin,
Bir yudumla içilen çaydaki geri gelmez lezzetin,
Vakti zamaný gelmeden, ölüm elimizden almadan sevdiklerimizin kýymetinin.
Nasýl da unutmuþuz?
Daha yýrtýk elbiseyle yaðmur altýnda sýrýlsýklam koþturan sevgi dolu yüreði
Nasýl da unutturmuþsunuz?
Gözleri ýþýltýlarla çiçekler açan,
Ýnsanlara aþkla, karþýlýksýz sevdayla baðlý hayatýn kör kurþunu yemiþ,
Çocuk yaþýnda saðlýðýný yitirmiþ dünyaya sýðan yüreði
Nasýl da katlettiniz!
Geceler boyu ateþler içinde zavallý annesinin gözyaþlarýyla sayýklayan
Ufacýk umudu gün gelecek þiirleriyle destan yazmak olan!
Neydi suçu?
Ýyiliði, sözlerindeki utangaç esintili hissi nasýl da kirlettiniz?
Þimdi yaðan yaðmurlarýn altýnda içinize saplanan vurgun ateþin
Yüreðinizden demirlenmiþ kirliliðin deniziyle
Yapayalnýz býrakýn beni
Hayatýn savurduðu þefkatin ürpertici seslerine
Rahat býrakýn þimdi eserinizle…
YILMAZ SSL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.