YÖRÜNGE

Bölündü uykular ,
Gece yarýlarýný geçmiþ saatleri ile yüzyüzeyim.
Ay baþýna buyruk , ferime gölgesi dahi deðmez
Uzayýp giden sonsuz bir aitsizlik bu,
Artýk Sardunyalar da o þarkýlarý söylemez .
Sanki hiç bilmediðim bir Ezginin içindeyim ,
Dudaðýma iþlemiyor yabancý bu acý.
Gelmeyeceðin yol kenarlarýnda dimdik baþýnda tacý,
Gök ayný mavi de kalmasa da diri bu inancým.
En çok buðday sarýlarýna deðecek geliþlerin.
Sokaklarýndam önce denizlerime sinecek kokun.
Terime deðmeden terin
Sokak çocuklarýný þenlendirecek dokunuþun.
Rivayeti bu ya inancýmýn;
Geliþinle tanrý gözyaþýný silecek.
Mahþerler devrilecek,
En büyük kýyametimiz kavuþmak olacak.
þimdi boþ kalan kuracaðým sana beþik,
kollarým asýrlardýr sana sarýlmadý.
Gözlerim hiç denk gelmedi gözlerine,
Rengini bilmem teninin.
Âlemler öncesinde verilen bu özlemin hatsiz vurgunundayým
Yürüyüþünü bilmem boydan boya
Adýmlarýn mýh gibi aklýmda ama.
Koca bir cihan ayaklanmayý bekliyor seninle
G eceyi terk eden ay gelecek
Tüm yörüngeler sana çýkacak
Ve ben yüzyýllar boyunca olan bu uykusuzluðumu seninle dindireceðim.
Gel doðu batý -güney kuzey tüm yörüngeler yerini bulsun..
Sosyal Medyada Paylaşın: