Belki yine gelirim
Saat kulesinde
zamanýn bekçisi kuþlar.
Ellerimde beklemekten solmuþ nergisler var.
Baþa sarýyor kendini hayat
Benzer bir hikayede yalýn sözcükler kurmuþtum
Yine böyle bir yaz mevsimiydi
Ellerim soðuk bir yalnýzlýkla titremiþti
Kaðýttan gemiler yapmýþtým denizi olmayan bir kentte,
Yaðmuru beklerken fark etmiþtim
Bu þiiri hiç gelmeyecek birine yazýyordum.
Sokaklarýn kimseye aldýrmaz bir havasý vardý
O zamanlar,
zamansýzlýktý beni ben yapan
Yoksunluðun þarkýsýydý bazý kuþ dilinde
Göz ucuyla bakýp, geçip gitmek zorunda olduðum
Bir rüyaydý yarým kalmaya mecbur
Kýrmýzý, can acýtan bir yürek parçalanmasýydý
Saat kulesinin dibinde akrep ve yelkovaný nefes nefese izlerken
Zamanýn ýrmaðý aþkýn akýþýyla ters yöndeydi
Beklemek gelmeyenin çirkin bir yansýmasýydý yüzüme çizilmiþ,
Kader gibi.
Kaç mevsim böyle geçti bilmiyorum
Þakaklarýmda yaþlanan bir tabancanýn izi var
Göz bebeklerim gittikçe küçülüyor
Görmek istediðim hiç bir þey yok gibi
Avuçlarýmda kuruyan çiçekler yeniden tohuma dönüyor
Ne bir damla yaðmur ne de topraðýn olmadýðý bir yerdeyim..
Gölgesine gizlendiðim sokak çocuklarýnýn þefkatine muhtaç insanlar var bu dünyada
Bende onlardan biriyim
Zamanýn sessiz akýþýnda
Beklemenin günahýný taþýyorum avuçlarýmda
Kararan hava, azalan ýþýklar ve çoðalan bir aþkýn
Gürültüsünden koþarak uzaklaþýyorum.
Belki yine gelirim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.