KARBEYAZ AŞKLAR ÜLKESİ…
Ýçimdeki üþüyen kar tanelerinin sebebi olur musun mýsralarýmda
Amansýzca akýp giden zamana diretir misin ömrünü
Ya hýrçýnca kararmýþ gökyüzündeki yýldýzlarýma
Sebebi olmayan yüreðimdeki derin yaralarýma.
Hayatýn gölgesi ardýna gizlenmiþ eski bir hatýra gibi
Gecenin yalnýzlýðýn etkisiyle yankýlanan eski sevgilinin aný defterindeki yapayalnýz mýsralar
Susuz kalmýþ nehirler gibi yas içinde ruhumda demir atmýþken aþkýný
Kararan suretimden ki demir atmýþ yalnýzlýðýmla odamda
Sade, yýkýntýlarýnla süslenmiþ,
Ama ki sararmaya yüz tutmuþ kokulu sayfalarýnda.
Gün doðumuna deðin saatlerce usulca kalemimden dökülen mýsralarýmda
Sonu gelmez hayaller ülkesindeki ýþýltýyla dans eden ilham perisinin asil ruhtaki yansýsýyla
Ne çare ki eksilen ömürden geriye kalan yýkýk, eskimiþ mazilerden baþka.
Yorgun hüzünle iþlenmiþ yaþlý bedenin kýpýrdayamaz olduðu
Titreyen elleriyle sýmsýkýya sarýldýðý o gecenin korkulu mezarýnda
Bir tutam toprak!
Yitirdiðim bir avuç gök mavisi gül çiçeði!
Velev ki ölüme yediremediðim gururumla,
Terk edemediðim hatýralarýyla,
Solmuþ resmiyle,
Sahilden topladýðýmýz taþtan oyma kalple,
Ne çok anýmýz varmýþ meðerse.
Yitip giden kar tanelerine,
Dahasý çýðlýk çýðlýða seslerini dinlerken ki o gece,
Ayaklanýyorsa hüzün,
Eriyorsa karlarýn asil ruhu,
Kaybolan kýsacýk ömürlerinde ki bir daha bile kavuþamýyorlarsa el ele.
Saatlerin eli kanlý,
Üzerlerine gömülen kaldýrýmlarsa yas içinde.
Yetiþemedim sevdiceðim!
Ay ýþýðýndan düþler sunamadým melek kanatlarýna.
Soðuk altýnda tutuþan yüreðini nedense dokunamadým.
Ayaklanmadý ÝLKBAHAR!
Sanki kýþ mevsime isyanlar çýkartýrcasýna
Sahibi olmadý aylarýn
Gündüzü solgun bakýþlarý hiç de eksik deðildi gökyüzüne
Sahip çýkamadým kar beyaz sevgimize.
Ne acýymýþ yaþadýklarýmýn!
Sevginin sýcaklýðýyla bir kar tanesini bile kurtaramadým!
Yorgunum belki,
Ayakta kalmaya direnen gövdemdeki sebep ki sendin oysaki.
Ýçimdeki titreyen þehrin susuzluktan kör olmuþ sevdiðini arayan yapayalnýz aðaçlar,
Yapayalnýz koca þehir,
Ve seni gömdüðüm kaldýrýmlar,
Ve aralarýnda yapayalnýz, kimsesiz aciz bedene kýsýlmýþ ben.
Yalnýzlýðýn uðultusuyla savrulan kâðýt parçalarý misali
Hatýralarýný aðýr aðýr içinde silmeye çalýþan azýlý bir katil gibi
Seni kaybettiðine inandýramadýðý yüreðine bir kurþunu çok görmeyecek kadar sevdalý,
Sesini, bakýþlarýný unutamayacak kadar ölümsüz âþýk.
Mevsim biter yenibahar baþladýðý zamanlar
Sen kar beyaz sevgilim topraðýnda huzurla uyuduðun vakit
Bakýþlarým gökyüzündeki derinliklerde,
Ruhum her gece yine ayný acýlarýn azabý eþiðinde.
Sevginin ölümsüzlüðü üzerine ne dile gelirse.
Bir gün kar beyaz aþklar ülkesinde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.